İNSANLIĞI BİTİRDİK Mİ NE?
Binaları büyüttük, insanlığı eksilttik.!
Ne güzel eksilttik değil mi değerlerimizi?
Medeniyet dediğimiz şey bu mu acaba dedirten cinsten bir olay insanı alıp ta eskilere götürmekten geri kalmıyor. Çünkü bu modern olduğumuz şeye baktığımızda değerlerimiz kaybolduğu gibi komşuluk ilişkilerini de nerede ise bitirir duruma geldi.
İnsanlığı kaldırdık tozlu raflara, artık insan gibi yaşayamıyoruz.
Düşünmüyoruz mesela, ilime bilime odaklanmıyoruz, hazır icat edilmiş elektriği, telefonu, televizyonu, bilgisayarı kullanıyoruz ama insanlık adına geleceğe biz neler bırakabiliriz diye düşünmüyoruz.
Kirletiyoruz etrafı, evimizin önünü, parkları, deniz kenarlarını, sosyal yaşam alanlarını ve sosyal medyayı. O kadar çok görüntü kirliliği var ki etrafta, bazen diğer canlılara imrenerek bakıyoruz.
Şu anda büyük şehirlerde aynı apartmanda oturanların birbirleriyle hiç komşuluk ilişkileri yok gibi, ilişkiyi bırakın bir vatandaşın burada bu beyler oturuyor mu cevabına ise bilmiyorum kardeşim demekle yetiniyoruz
Sevgileri, aşkları eksilttik.!
Öyle eksilttik ki; ayaklar altına düşürdük ve adına sevgi koyup tüm kötülükleri yaptık sevdiklerimize.
Zamanını çaldık, hayallerini çaldık, emeğini çaldık en önemlisi hayatından çaldık seviyoruz diyerek.
Oysa sevgiler eskitilmemeliydi, her anı değerli olmalıydı. İnsan sevgisini sunarken bir gül hassasiyetiyle sunmalı, bir cam şeffaflığında saf ve temiz olmalıydı.
Kırmadan incitmeden korunmalıydı sevgiler, altın bir kalbin içinde, değerine paha biçilmemeliydi.
Kısacası “kimsenin birbirine acımadığı, birinin ötekine yardım etmeyi aklından dahi geçirmediği, soğuk ve umutsuz bir dünyada yaşıyoruz neden bu hale geldik biz ben şahsen böyle modern bir toplumda yaşamayı istemiyorum. Gece saat kaç olursa olsun komşumun kapısını çalıp çay içmeye geldik demek istiyorum.
Dostlukları eksilttik.!
Selamı sabahı kestik, bayramları önemli günleri toplu mesajlarla kutlar olduk.
Hal hatır sormayı, derdi tasayı paylaşmayı, gönül almayı, özür dilemeyi eksilttik.
Dostluğu, paraya değiştik, ticarete döktük, çıkarlarımız doğrultusunda selam verip, selam alır olduk.
Sırtından vurduk dostlukların, kuyusunu kazdık ve üstüne çıkar toprağı örttük, öldürdük.
Ne güzel eskittik değil mi değerlerimizi? İnsanlığı eskittik.! İnsanlıgı kaldırdık tozlu raflara, artık insan gibi yaşayamıyoruz.
Nostaljik duygular üreten ilişki biçimiyle komşuluk yok oluyor. Adının komşuluk olup olmadığını bilemem fakat giderek başka ilişki biçimleri komşuluk diye tanımladığımız şeyin yerine geçtiği görmekteyim ki inşallah eski yaşadığımız sıcak ve cana yakın günlere döneriz ama benim hiç böyle şey olamayacağına karşı olumsuzluğum devam ediyor.
Samimi ve sıcak insanlarla karşılaşmanız umuduyla
